《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
我很喜欢贾玲，希望贾玲幸福，但她仿佛和我一样，都没有从丧失至亲的悲痛中走出来。所以结局悲大于喜，沉痛大于超脱。希望贾玲通过这次的创作，能完成自我救赎，然后不要再焦虑，不再因为焦虑而猛吃，然后健康的范围内胖嘟嘟，成家立业，有爱人和孩子，迈向幸福而遥远的未来……
牛逼！笑的时候让人开怀大笑，触动的时候让人眼角湿润。整个电影的立意也很好，在女性导演的电影中，英子年轻时简直太美了。结局的反转让人震撼，牛逼！
贾玲喝醉了在妈妈背上说“来世我当妈妈。”她妈妈说“还是我当妈妈。”这一段要哭死了，想妈妈了～
诚意很足的一部影片 情节基本都能圆回来 80年代的质感也做到了 四星没问题 为贾玲加多一星
真的忘了我们的妈妈原来也曾经是个一个少女
大年初一，早上9点50，一个人，影片结束飞奔出了影院，生怕让人看到我哭红的双眼！ps：全程笑了100多次，哭了十分钟，谢谢贾玲！
很真诚。前面好好笑，但后面煽情过度，太用力了。小品痕迹比较明显。
今年的票房这么高完全可以理解，观众并不是为了一个成熟的优秀的电影产品在买单，而是为了一种情感在买单，这就是中国电影市场的财富密码。贾玲吃包子哭加上张小斐回头的那五分钟戏就是中国人对自己母亲的共同视感，中国人的情绪死穴，观众走进影院只买了这五分钟值六七十块钱。
之前看过类似主题的香港老电影，讲的是父子，这一版是母女，且没想到的是母亲的角色上设置更为精巧。结尾落泪，妈妈也曾经是个花季少女，要珍惜要好好去爱啊。居然在这部电影中隐隐get到了陈赫的帅点。
😭我算是懂了什么叫真情实感的创作了，哭稀了，多的不说了。
按照一般套路跨界导演，还是春节档大都是烂片，结果着实被贾玲打脸了，后半段坐在影院里哭的快赶上泪奔嗯贾晓玲了。三十岁了没有什么让老妈骄傲的地方，还让家里操心，别人家的孩子都是结婚生子买房买车了。我何尝没有她的想法呢，如果换一个孩子老妈会比现在幸福吧。这大过年的，笑着笑着就哭了。
给父母了一碗水，就以为自己爱父母无与伦比，哪知道父母对子女的爱深如大海。
结尾反转的时候，发现好的演技 好的剧本 真的可以骗到观众，明明有那么多蛛丝马迹，但是 英子 带着光芒的女性 把观众统统吸引了。 我妈妈也很喜欢，她觉得不做作，不为了让人笑而笑 哭而哭。
我泪点太低了，差不多从头哭到尾，一直以来都觉得妈妈过得好辛苦，要是可以从头来过，希望她可以过得更好即使没有我。
观众是会被真诚与爱所打动的。（2022/M1）
贾玲在用这部电影服丧，完全能理解它为什么爆，足够真挚，特别是当保护者成为被保护者的刹那，确实很催泪。没哭，鼻子酸了一下。
不好笑，也不感人。内容空洞、故事无聊、笑料粗俗，也因此，所谓内涵的真挚深厚的情感云云，即便在创作初衷上真的有过，在成片情节上也无所依托、无从呈现，一味靠配乐渲染和干嚎抹泪强行煽情，让我倍感肉麻不适，哭笑不得且压力山大。贾玲如果你真的是想拍部电影来表达对妈妈的感情，那就拜托给大家来点真东西，而不是这类小品流水线编写的烂俗段子笑料拼凑而成的东西，这东西，承载不起也表达不出任何真挚深厚的情感，OK？
作为电影完全不及格，就是一个最低级的烂小品，所有编剧方法都老到死并且无趣并且完全无效。
带老妈外婆看这个片子真是无比正确，电影归根结底是为老百姓服务的艺术。
感动还是感动的，母亲弥留之际先穿越回去，还得照顾后穿越而来的女儿的情绪，泪奔，又觉得当妈的真累。千万“不争气孩子”的家长看了这部电影，自我感动自我安慰，它击中了中国父母的心结。贾玲想诗意八十年代，想纪念和歌颂平凡母亲，都懂，但这依然不算一部好电影。就像凭空摔下来的大胖丫头，太重，也太强迫了。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
